1980’lerden bu yana yerel finansal sistemlerin uluslararasılaşması ve serbestleşmesi, Rusya, Brezilya ve Asya’da yaşandığı gibi, ulusal bankacılık sistemlerinde ve finansal piyasalarda başarısızlık risklerini ve eğilimini artırmıştır. Bu kitap, Türkiye’de Esbank’ın çöküşünden sonra elde edilen gizli bilgilerin derinlemesine analizi yoluyla, kâr amaçlı iflasın, yani yağma ve açık dolandırıcılığın, 1990’lardaki Türk bankacılık krizinin önemli bir nedeni olduğunu göstermektedir. Yağma, öncelikle bankanın kaynaklarının, aynı zamanda bankanın en büyük hissedarı olan ana şirket tarafından doğrudan kontrol edilen firmalara borç verilmesini içeriyordu. Finansal serbestleşmeye karşı etkili bir düzenleme ve denetim sisteminin kurulamaması, bankacılık sistemine giriş ve çıkışı kontrol eden siyasallaşmış düzenleyici ortam, %100 mevduat sigortası sağlanması ve açık dolandırıcılık ve yasadışı davranışların cezalandırılmaması, kâr stratejileri ve yağma için iflasın yolunu açmıştır. Bu analiz, bankacılık ve finansal hizmetler sektörlerinde çalışanlar, finansal politika yapıcılar, kamu görevlileri ve banka seçecek bireyler için değerli bir strateji aracıdır.